1: چشمهایت را ببند. نفسی عمیق بکش و آرام باش. احساس آرامش می کنی. به آرامی دست هایت سنگین می شوند، سپس پاها و پس از آن تمام بدنت. با شماره سه چشمهایت را باز می کنی و می بینی جای دیگری هستی.
یک
دو
سه
[2 چشمهایش را باز می کند و با پوزخند به آینه نگاه می کند و می رود.]
نور کم می شود. صدای فریاد های 1 به گوش می رسد. تاریکی.
بی نهایت خوشحلم ابت تولدی دوباره...
چه خوب که برگشتی
سلام همشهری
خیلی چیزا تو این دنیا در برگیرندهی معنایی نیستن.
واقعا(اسمایلی تفکر همراه با تلخی)
کاش میشد اینو با یه شیپور بزرگ جار زد تا همه ی مردم بشنون ولی خوب نمیفهمن
نمیفهمن!